Hver röndóttur....?

Sýning á verkefnum nemenda í október.
Myndirnar sem ég lofað fyrir svo löngu en lá á þar til nú.
Myndmenntakennslan í skólanum er svo ótrúlega fjölbreytt,skapandi og skemmtileg, þökk sé ofurkennaranum reynda og góða*
Nemendur í 4-5.bekk gerðu líkan af draumaherberginu og nýttu allt tiltækt til að skreyta og gera fínt hjá sér. Veggfóður,gardínur, kristalsljósakrónur,heitapottur upp í á þaki og aðrar nauðsynjar settu punktin yfir i-ið.
Og hver elskar ekki risa blýanta?

Stofustáss*

Fleira fínt úr prjónaklúbbnum.
Amma elskhuga míns og fjóra dætur hennar eiga allar svona rósóttan kögurlampa.
Þær fengu þá í jólagjöf fyrir nokkrum áratugum, ýmist brúntóna eða rauðtóna.
Draumur í dós*

Mynstur og áferð

Prjónaklúbburinn góði lifir enn.
Þar sem eldri og mun reyndari segja til, kenna og leika við hvurn sinn fingur.
Í gær kenndi tengdamóðir mín mér að hekla tungur í kringum teppi, auk þess sem ég borðaði dásemdar kökur og dáðist að dýrgripum í kringum mig (fleiri myndir af þeim innan skamms).
Nærandi og mjög svo gott fyrir sálartetrið.

Aðdáunarvert

Í litlu myndavélinni minni reyndust myndir frá desemberkaffisopafundi hjá ofurkonu einni.
Meistaralegt piparkökuhús sem vakti bæði þjóðerniskennd og einlæga aðdáun,
kaffi sem skildi eftir hjarta á botninum og fagurt skraut í loftinu.
Mér fannst svo leitt að vera ekki með almennilega myndavél að ég gleymdi t.d. alveg að mynda heimagerðu sykurpúðana í líki ískristala og fullt af öðru fínu*

Þegar...

Þegar frænkurnar gistu eftir jól og ég svaf út og þau byggðu hús og snjórinn kom og amman bakaði pönnukökur og hitaði kakó og litla frænka mín lék sér í eigin heimi í búningi að eigin vali.
Ljúft.

Strætó og gulur,rauður,grænn og blár

Á laugardaginn tókum við strætó niður í bæ, vopnuð regnhlífum og röltum bæinn þveran og endilangan í góða veðrinu með enga kerru.
Ótrúlegt hvað litlir hlutir geta glatt mikið.