Óðfluga

Brúðkaupið nálgaðist eins og óð fluga. Við frekar sein eins og venjulega en aðeins lengra frá en venjulega.
Þegar ég var búin að hlaupa inn aftur fjórtán sinnum eftir að ég var sest inn í bíl ákváðum við að þetta væri komið gott og við gætum ekki verið að gleyma neinu. Þurftum svo að snúa við í Ártúnsbrekkunni og sækja fremur mikilvægan part í ræðuna.
Klessti andlitinu á í bílnum, umkringd nýtíndum blómum úr garðinum...vegna þess að sveitin bauð mestmegnis upp á sóleyjar og lúpínur og mér fannst okkur vanta aðeins fleiri liti.
Eftir því sem við nálguðumst Sólheima hækkaði hitastigið, sólin skein skærar og sveitin skartaði sínu fegursta í tilefni dagsins.
Þetta gat ekki orðið annað en ógleymanlegt.