Seinna elskan

Ég var að leika mér úti í garði um daginn, þegar ég kom auga á fólk hinum megin við limgerðið. Það horfði óvenju mikið upp í loft og allt í kringum sig og virtist vera að leita að einhverju...þ.e.a.s. bláa páfagauknum sínum. Ég kíkti aðeins eftir honum og heyrði að unglingsdóttirin var að panika yfir ástandinu. Faðirinn sem var mjög svo yfirvegaður, sagði á sinn föðurlegasta og yfirvegaðasta máta að þau gætu ekkert annað gert en að halda áfram leita. Og ég dáðist að honum.
Hún:"Pabbi ert ekki að gríínast, hann deyr úr hungri"!
Hann (en svo yfirvegaður): "Nei elskan mín, hann deyr úr kulda...seinna".
Þögn.